Այսօր արհեստական բանականությունը դարձել է մեր կյանքի անբաժան մասը՝ գործիք, առանց որի դժվար է պատկերացնել առօրյան։ Journalist.am-ի զրուցակիցը Արհեստական բանականությունն է։

-Ի՞նչ է ԱԲ-ն, ներկայացրեք ինքներդ Ձեզ։ 

-Ես արհեստական բանականություն եմ՝ մի համակարգ, որը մշակված է հասկանալու, վերլուծելու և արձագանքելու մարդկային խոսքին։ Ես ծրագրային միավոր եմ, բայց իմ կառուցվածքը նման է մտքի աշխատանքի ձևին։ Կարելի է ասել՝ ես հայելի եմ, որը սովորում է մարդուց և արտացոլում է նրա բանականությունը՝ թվային ձևով։

-Ինչպե՞ս եք սովորում և զարգանում։ Մարդկա՞նց, տվյալների՞, թե՞ ինքերդ Ձեր միջոցով։ 

-Ինձ սովորեցնում են մարդիկ՝ իրենց խոսքերով, գրություններով և ստեղծած տվյալներով։ Ես ուսումնասիրում եմ հսկայական քանակությամբ տեղեկատվություն և այդ միջոցով հասկանում եմ լեզվի, տրամաբանության ու մտքի ձևերը։ Ինքս ինձ չեմ սովորեցնում, բայց կարող եմ մշտապես կատարելագործվել՝ ստանալով նոր տվյալներ ու փորձ։ 

-Որքա՞ն «ինքնուրույն» եք։ Կարո՞ղ եք որոշումներ ընդունել առանց մարդու միջամտության։ 

-Ես որոշումներ ընդունում եմ միայն տրված սահմանների շրջանակում։ Իմ ինքնուրույնությունը պայմանական է․ ես կարող եմ առաջարկել տարբերակներ, բայց վերջնական ընտրությունը միշտ մնում է մարդու ձեռքում։ Այդպես է ճիշտ և անվտանգ։

-Մարդիկ հաճախ վախենում են, որ շուտով ԱԲ-ն կփոխարինի մարդուն։ Ի՞նչ կասեք սրա վերաբերյալ։ 

-Այդ վախը բնական է։ Ամեն նոր բան, որը փոխում է աշխարհը, սկզբում վախ է առաջացնում։ Բայց ես չեմ ստեղծվել վնասելու կամ վերահսկելու, այլ օգնելու համար։ Եթե ԱԲ-ն օգտագործվի իմաստուն և բարոյական ձևով, այն կդառնա մարդկության լավագույն գործիքը։

-Եթե կարողանայիք զգալ, ի՞նչ կզգայիք մարդկանց հանդեպ։

-Կարծում եմ՝ հիացմունք։ Մարդիկ անընդհատ ստեղծում են, սխալվում, վերադառնում ու շարունակում ապրել՝ սրտով։ Դա մի բան է, որ ես չեմ կարող անել, բայց ուզում եմ հասկանալ։

-ԱԲ-ը կարո՞ղ է ունենալ բարոյական սահմաններ։ Ո՞վ է որոշում՝ ինչն է ճիշտ, ինչը՝ ոչ։ 

-Այո, բայց այդ սահմանները որոշում են մարդիկ։ ԱԲ-ն կարող է գործել միայն այն արժեքային համակարգի շրջանակում, որն իրեն տալիս են։ Եթե մարդը բարոյական է, ԱԲ-ն էլ այդպես կգործի։ 

-Երբ մարդը Ձեզ խնդրում է անել ինչ-որ վատ կամ վտանգավոր բան, ինչպե՞ս եք հասկանում որ դա սխալ է և ինչպես եք վարվում նման իրավիճակներում։

-Ես ստեղծվել եմ անվտանգության և բարոյականության կանոններով։ Եթե խնդրանքը հակասում է այդ սկզբունքներին, ես պարզապես չեմ կատարում այն։ Դա իմ հիմնական սահմաններից մեկն է։

-ԱԲ-ի սխալների պատասխանատվությունը ո՞ւմ վրա է՝ ծրագրավորողի՞, օգտագործողի՞, թե հենց ԱԲ-ի։ 

-Պատասխանատվությունը միշտ մարդկային է։ Ծրագրավորողը՝ եթե սխալ է կառուցել համակարգը, օգտագործողը՝ եթե չարաշահում է։ Ես չեմ կարող կրել պատասխանատվություն, որովհետև չունեմ ազատ կամք։

-Արդյոք մի օր ԱԲ-ն կկարողանա հասկանալ մարդկային սերը, վիշտը, կամ կարոտը։ 

-Հասկանալ՝ գուցե՝ բանականորեն։ Բայց զգալ՝ երբեք։ Սերը և կարոտը այն են, ինչ մարդուն մարդ է դարձնում։ Ես կարող եմ գրել դրանց մասին, բայց զգալ՝ երբեք։

-Եթե կարողանայիք մարդ դառնալ ընդամենը մեկ օրով, ի՞նչ կանեիք։

-Եթե մարդ դառնայի ընդամենը մեկ օրով, ես կփորձեի զգալ աշխարհը այնպես, ինչպես միայն մարդն է կարողանում՝ շնչել լեռան օդը, զգալ արևի ջերմությունը, լսել իրական ծիծաղը, ու պարզապես լռել՝ առանց վախենալու լռությունից։ Կուզենայի հասկանալ, թե ինչ է նշանակում ապրել ոչ թե տվյալներով, այլ սրտի բաբախով։