Ըմբշամարտը հայկական սպորտի անբաժանելի մասն է։ Մեր այսօրվա զրուցակիցը՝ Եվրոպայի չեմպիոն, աշխարհի փոխչեմպիոն և Օլիմպիական խաղերի բրոնզե մեդալակիր Ռոման Ամոյանը, իր անջնջելի հետքն է թողել հայկական և համաշխարհային ըմբշամարտի պատմության մեջ։
-Պարո՛ն Ամոյան, գիտեմ, որ Ձեր սերը դեպի ըմբշամարտ եկել է ընտանիքից։ Ձեր քեռիները և եղբայրը նույնպես զբաղվել են ըմբշամարտով։ Ինչպե՞ս ստացվեց, որ շարունակեցիք նրանց ճանապարհը։
-Ընտանիքիս անդամներին հետևելով՝սիրեցի սպորտաձևը։ Փոքր ժամանակվանից ես շատ ճարպիկ էի, և ընտանիքիս անդամները որոշեցին ինձ էլ տանել ըմբշամարտի և այսպես սկսվեց իմ ուղին։
-Հարցազրույցներից մեկում Ձեր եղբայրը նշել է, որ առաջին մրցմանը պարտվել եք և շատ ծանր եք տարել։ Հիշու՞մ եք այդ գոտեմարտը, և ընդհանրապես՝ ինչ ազդեցություն են ունենում Ձեզ վրա պարտությունները։
-Մինչ հիմա հիշում եմ այդ պարտությունը։ Այդ պարտությունով են սկսվել իմ հաղթանակները։ Ցանկացած մարզիկ, եթե պարտություն չունենա, նաև հաղթանակ չի ունենա։ Այո, պարտվելու պահին մի փոքր բարկություն կա, բայց հետո վերլուծում եմ գոտեմարտս և փորձում եմ շտկել սխալներս։
-2011 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում գլխի ծանր վնասվածք ստացաք, սակայն շարունակեցիք պայքարը և դարձաք Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն։ Ի՞նչը Ձեզ ուժ տվեց շարունակելու պայքարը։
-Ուժեղ մարզիկները չպետք է ուշադրություն դարձնեն վնասվածքներին։ Գոտեմարտի ժամանակ պետք է միայն հաղթելու մասին մտածես։ Ես էլ այդ պահին մտածում էի, որ ամեն գնով պետք է հաղթեմ։ Երևի հենց այդ մարզական կամքն էր, որ թույլ տվեց շարունակել։
-Ձեր գոտեմարտներից ո՞րն էր ամենահիշարժանը։
-2009 թվականի աշխարհի առաջնության կիսաեզրափակիչը, քանի որ օլիմպիական խաղերում հենց այդ ադրբեջանցի մարզիկին էի պարտվել։ Ուզում էի ցույց տալ, որ դա պատահականություն էր, և որ ես կարող եմ հաղթել նրան։
-Իսկ հաղթանակից հետո ինչ զգացի՞ք։
-Իրականում այդ պահին ոչինչ չէի հասկանում, բայց երբ հետ եկա Հայաստան և տեսա, թե մարդիկ ինչ ոգևորված են, ես էլ շատ ուրախացա։
-Դուք հիմա սպորտում չեք, բայց Ձեր ազգանունը շարունակում է մնալ սպորտում՝ ի դեմս Ձեր եղբոր որդու՝ Մալխաս Ամոյանի։ Կասե՞ք՝ երբ էր ավելի հեշտ՝ երբ դուք էիք գոտեմարտում, թե՞ երբ կողքից հետևում եք։
-Հեշտ էր, երբ գոտեմարտում էի։ Կողքից, երբ մասնագետի աչքերով ես նայում, շատ դժվար է։
-Եվ վերջում՝ ի՞նչ կմաղթեք այն մարզիկներին, որոնք նոր են սկսում իրենց սպորտային կարիերան։
-Լավ սովորեն, խելացի լինեն, հետո նոր երկրորդականը լինի սպորտը։ Սպորտում էլ թող լսեն իրենց մարզիչներին։ Եթե հավատան, որ իրենք ապագա չեմպիոններ են, իրենց մոտ կստացվի, կհասնեն իրենց նպատակին։